In Salah

Στο Σεντ Λουις μείναμε τις περισσότερες μέρες από οποιοδήποτε άλλο σημείο μέχρι εκείνη τη στιγμή.Κάναμε χριστούγεννα και πρωτοχρονιά μαζί σ' ένα σημείο που το νοιώσαμε λίγο πιο κοντά απ΄το σπίτι μας για τις μέρες αυτές.Βέβαια το κάμπιγκ των γερμανών απειλείται απ΄την άνοδο της θάλασσας λόγω κλιματικής αλλαγής,φαινόμενο που το 2008 τα Ηνωμένα Έθνη χαρακτήρισαν όλο το νησί σαν την πόλη που απειλείται περισσότερο από την άνοδο της θάλασσας σε όλη την Αφρική.Έτσι,οι ίδιοι ανησυχούν για το βιώσιμο της επιχείρησής τους και βλέπουν το τέλος της πολύ κοντά.
Γενικότερα πολύ λιώσιμο έπεσε,χαλάρωμα,μπουγάδες και η ζωή της Αφρικής καθώς και οι ρυθμοί της μπαίνανε στο πετσί μας.Βολτούλες και άλλα,παρακολουθώντας τις ετοιμασίες στην πόλη για το νέο έτος.

Περιμένοντας το νέο έτος,σε μια προηγούμενη εξόρμησή μου και τρώγωντας ντόπιο φαγητό,η μετάβαση απ΄το 2013 στο 2014 για μένα πέρασε στον υπνόσακο φλεγόμενος από πυρετό και με έντονα τα σημάδια της διάρροιας.Το ξύπνημα της επομένης με άγχωσε λίγο και με έκανε να αναζητώ τρόπο να διαπιστώσω ότι δεν ήταν ελονοσία.Ο Sven του κάμπιγκ,με τα άπειρα in salah με καθυσήχασε και έβαλε στο μυαλό μου ενδεχόμενη "νόσο του ταξιδιώτη" και όχι απαραίτητα αυτό που με τριγυρνούσε στο μυαλό.Σταδιακή υποχώρηση αλλά επιδείνωση την επομένη.Ψάχναμε γιατρό,τον οποίο δεν βρίσκαμε,θερμόμετρα και τα λοιπά.Ξαφνικά το μεσημέρι της πέμπτης υποχώρησαν όλα,άνοιξε η όρεξή μου και το βράδυ έφαγα το αγαπημένο μου αγριογούρουνο με ρυζάκι και κάμποσο ψωμί.Χωρίς να έχω πάρει τίποτα από αντιβίωση.Τόσο απλά...

Αυτό ήταν αρκετό ώστε να στροβιλίζουν διάφορα στο μυαλό μου σχετικά με το θέμα της επιστροφής.Εάν έμενα θα έπρεπε να εξοπλιζόμουνα με τα πάντα γύρω απ΄το θέμα της θεραπείας σε περίπτωση έστω γαστρεντερίτιδας.Δεν είχαμε ούτε θερμόμετρο,ούτε καν depon.Εγώ ξεκίνησα με 5000 ευρώ στο παντελόνι και παραμυθιαζόμουν ότι "ήθελα να φτάσω στη Ν.Αφρική".Το οποίο μπορεί να γίνοταν,σε περίπτωση που πουλούσα ή παρατούσα τη βέσπα μου σε όποιο σημείο με εξασφάλιζε ένα αεροπορικό εισιτήριο για να επιστρέψω λίγο πριν τελειώσουν τα χρήματά μου.Κάτι τέτοιο δεν το ήθελα,δεν είχε νόημα για μένα να επιστρέψω χωρίς βεσπα στο σπίτι.Μέχρι εκείνη την ώρα είχα χαλάσει 1300 ευρώ και υπολόγιζα άλλα τόσα να επιστρέψω,συμπεριλαμβανομένου δυο καράβια από ταγγέρη το πρώτο και από ανκόνα το δεύτερο.Βλέποντας και τον Στέργιο να έχει βρεί στην ουσία τον "ταξιδιωτικό αδερφό" στο πρόσωπο του Λίαμ με έκανε πιο άνετο μιας που δεν θα τον άφηνα μόνο του στο υπόλοιπο του ταξιδιού του.

Χαρούμενος για την κατάστασή μου,το σάββατο 4 του μηνός ξεκίνησα ξανά να οδηγώ με προορισμό την πρωτεύουσα για να πάρω την σφραγίδα στο πολύπτυχο και βίζα για Μαυριτανία.Επιστροφή λοιπόν.Στο δρόμο μέσα σε μια πόλη με σταματάει ένας μπάτσος και μου λέει έτρεχα υπερβολικά και πως την προηγούμενη σκοτώθηκε ένα παιδάκι από μοτοσυκλετιστή.Βέβαια η πειθώ του ήταν ίδια με το να του έλεγα τρέχω να προλάβω το Enterprise μιας που είμαι ο χειριστής του και εδώ μπροστά στο κόκκινο κάνιστρο κουβαλάω λίγο Αεροζίνη γιατί μείναμε και δεν μπορούμε να φύγουμε απ΄την ατμόσφαιρα της γής.Δυστυχώς του είχα δώσει το ένα απ΄τα διεθνή διπλώματα και θα μου το επέστρεφε μόνο αν έπαιρνε χρήματα τα οποία δεν είχα καμμία διάθεση να του δώσω.Έτσι,ζητώντας του οδηγίες για να κάνω ανάληψη του ποσού που ήθελε απ΄την τράπεζα,έφυγα αφήνοντάς του ενθύμιο το ένα μου δίπλωμα.Μπαίνοντας στο Ντακάρ απλά εμπειρία.Ιδιαίτερα χωρίς gps,χωρίς καν χάρτη.Περπλάνηση στο άγνωστο μιας που έφτασα πολύ νωρίς και μετά μίσθωσα ταρίφα για να με πάει στο μοναδικό σημείο που μπορείς να κάνεις κάμπιγκ στο Ντακάρ.Στο πάρκιγκ του εστιατορίου πίσω απ΄το καζίνο Cape Vert.

Παίρνωντας τις σφραγίδες και την τράνζιτ 3 ημερών βίζα που ήθελα για Μαυριτανία,μετά από 4 μέρες στο Ντακάρ την έκανα ξανά για τους φίλους στο κάμπιγκ των γερμανών.Με λύπη μου διαπίστωσα τη νύχτα που έμεινα ότι τα κύμματα της θάλασσας περάσαν το τοίχος και μπήκαν στο κάμπιγ.Μάλιστα το νερό ήταν τόσο ώστε όταν υποχώρησε υπήρχαν και ψάρια στο έδαφος.Τους αποχαιρέτησα και πήρα τον δρόμο για Νουακσότ ξανά.Έκτοτε τα καθημερινά χλμ ήταν 500 με 600 ώσπου να φτάσω στο λιμάνι της Ταγγέρης για να περάσω Λιβόρνο και από ΄κει να οδηγήσω ώς την Ανκόνα για να περάσω Ηγουμενίτσα.Το ταξίδι εδώ και τρείς βδομάδες για μένα τέλειωσε.

ισοτιμίες:
ευρώ-μαροκινο ντιραμ (Mdh) 1=11
ευρώ-ουγγίες μαυριτανίας  1=400
ευρώ-CFA Δ.Αφρικής  1=655

Διόδια Μαρόκο.Από Ταγγέρη έως Αγγαντίρ
περίπου στα 20 ευρώ για 700 km.

Βίζα για Μαυριτανία βγαίνει από Ραμπάτ στα 340 ντιραμ
για ένα μήνα μονής εισόδου.Μπορεί να βγεί και στα σύνορα
Μαρόκο-Μαυριτανίας.
Στο Ντακαρ η ίδια βίζα κοστίζει 90 ευρώ και δεν βγαίνει στα
σύνορα.Η 3 ημερών που έβγαλα κόστισε 48 ευρώ!!!


                                              In Salah λοιπόν